Ο Mink είναι ο πρώτος που κατέγραψε το οστικό οίδημα το 1987. Την αρχική ταξινόμηση του Mink αναθεώρησε ο Vellet που με βάση την εμφάνιση τους και τα διαίρεσε σε 3 τύπους:

• Δικτυωτά : Οι αλλοιώσεις μοιάζουν με «δικτυωτές ερπητικές δοκίδες» με συμφύσεις διαφορετικού βαθμού στα μυελικά τμήματα αλλά μακριά από τον παρακείμενο φλοιό και τον αρθρικό χόνδρο.
• Γεωγραφικές:  που χαρακτηρίζονται από την γειτνίαση τους με το παρακείμενο φλοιώδες οστό και με περιφερικές αποτυπώσεις του δικτυώματος, είναι άμορφες και με συμφύσεις και παρουσιάζουν υψηλής έντασης σήμα στο επιφυσιακό λίπος.
• Γραμμικά: αλλοιώσεις που περιγράφονται σαν ξεχωριστές και μικρότερες από 2mm πάχος.

Άλλη ταξινόμηση σύμφωνα με τα αίτια και τα χαρακτηριστικά τους διέκρινε τα οστικά οιδήματα σε׃

• Πρωτοπαθή όπου η βλάβη είναι αγνώστου ή αβέβαιης βλάβης
• Δευτεροπαθή όπου είναι αποτέλεσμα άλλων καταστάσεων όπως φλεγμονή, λοίμωξη, κακοήθεις, τραυματισμοί
• Οστεονέκρωση όπου το οίδημα καταλήγει σε κατάρρευση του φλοιού και παραμόρφωση της άρθρωσης και χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση
• Παραδοσιακή οστεοπόρωση μονήρης ή πολλαπλή,  Εμφανίζεται κυρίως στο ισχίο αλλά και το γόνατο. Προσβάλλει άτομα από 30-70 ετών χωρίς εμφανή αιτιολογία
• Παροδική οστεοπόρωση εγκυμοσύνης. Προσβάλλει νεαρές εγκύους συνήθως στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και στην γαλουχία

Για Ασθενείς